„Księgi Jakubowe”, czyli czy warto czytać Tokarczuk w e-booku

Nobel dla Tokarczuk — dzisiaj w „książkowym” internecie nie ma innego tematu. Ja też dołożę swoją cegiełkę do dyskusji i do świętowania. 

Z twórczości nowej polskiej noblistki dotychczas przeczytałam tylko „Księgi Jakubowe”, więc tylko na temat tej książki mogę coś powiedzieć. Czytałam ją już dość dawno: „Lubimy czytać” twierdzi, że było to niemal równo cztery lata temu. Jak dla mnie to bardzo duży odstęp czasu i aż dziw, że w ogóle cokolwiek z tej lektury pamiętam. Zazwyczaj pół roku po przeczytaniu książki pozostają mi w pamięci jedynie strzępy fabuły. A i to nie zawsze. Tymczasem w przypadku „Ksiąg Jakubowych” pamiętam (jak na mnie) bardzo dużo: nieco fabuły, niektórych bohaterów, a przede wszystkim obraz świata częściowo odwzorowanego a częściowo stworzonego przez autorkę. Wydaje mi się, że może to robić za rekomendację. Warto przebrnąć przez to tomiszcze, by poznać ten inny świat. Na tyle ciekawy, że trudno go zapomnieć. Z premedytacją piszę „przebrnąć”, bo to nie jest łatwa lektura i to nie tylko ze względu na długość. Język, którym jest napisana, jest dość trudny i żeby docenić kunszt autorki wymagane jest dobre skupienie na tekście.

Tak czy siak, nie ma wątpliwości, że jest to książka warta przeczytania. Ale pozostaje pytanie, czy lepiej to zrobić trzymając w ręku papierowe wydanie czy czytnik z e-bookiem. Jak łatwo zauważyć, jestem wielką miłośniczką e-booków i przy większości książek w ogóle się nad tym nie zastanawiam tylko wybieram wersję elektroniczną. „Księgi Jakubowe” to jednak jedna z tych pozycji, przy których wybór nie jest dla mnie tak oczywisty.

Miałam w ręku wydanie papierowe i muszę przyznać, że jest przepięknie. Ma między innymi takie smaczki jak odwrotna numeracja stron, nawiązująca do kierunku zapisu alfabetem hebrajskim. Tego nie ma, bo nie może mieć, wydanie elektroniczne. Ilustracje co prawda w e-booku są, ale mniej czytelne i odseparowane od tekstu.

To są zdecydowanie wady wydania elektronicznego. Ale czy przez to odradzałabym czytanie e-booka? W żadnym wypadku! Mam świadomość tego, że gdybym zabrała się za „Księgi Jakubowe” w wersji papierowej, to do dzisiaj bym tej książki nie skończyła. Ponaddziewięcsetstronnicowego tomiska nie nosiłabym ze sobą do czytania w drodze do pracy. Ponadto nawet w domu nie lubię trzymać takich grubych książek, bo boli mnie wtedy ręka, książka lubi się sama zamykać itd. Niby są to tylko drobne niedogodności, ale jednak przeszkadzają w czytaniu, a jak pisałam powyżej, jest to tekst, który wymaga skupienia. A warstwa wizualna książki, w której wydanie papierowe wyraźnie wygrywa, nie jest dla mnie ważna. Być może nawet mogłaby mnie odrywać od tekstu.

Podsumowując: jeżeli miałabym wybierać między postawieniem ładnej książki na półce (ale nieprzeczytanej) a przeczytaniem e-booka (ale nie tak ładnego), to zdecydowanie wybrałabym to drugie.

A teraz, gdy Olga Tokarczuk dostała literacką nagrodę Nobla, kupno e-booka może mieć jeszcze jedną zaletę. Teraz wszyscy, jak minister kultury, rzucą się do nadrabiania zaległości i nakładów papierowych może na jakiś czas zabraknąć. (Choć podejrzewam, że drukarnie szybko zaczną pracować pełną parą.) A e-booki nie mają takich ograniczeń i nadal będą dostępne. Dodatkowo, księgarnie z e-bookami już zwęszyły zarobek i natychmiastowo pojawiły się promocje na książki świeżo upieczonej noblistki. Więc o ile z kupnem książki papierowej pewnie lepiej się wstrzymać, to na kupno e-booka jest teraz najlepszy czas.